Jom Zichron Teruah – De dag van de herinnering aan het geluid
Waarom wordt de eerste dag van de zevende maand op het tijdschema van YHWH aangewezen als de Dag van de Herinnering aan het Geluid?
Op die dag begint het aftellen naar Jom Kippoerim – de Grote Verzoendag(en). Welk geluid moeten we onthouden? Het is duidelijk dat dit het geluid is dat wij allemaal als Zijn volk hoorden. Het was de enige teruah die niemand kon missen. Als Israël ooit een moment van eenheid heeft gehad, was het dat moment waarop ze allemaal “dit” geluid hoorden.
De meeste geleerden en wijzen zijn het erover eens dat dit verwijst naar de “stem” van YHVH die op de Sinaï werd gehoord. We ervaarden de “stem” al in de derde maand bij een eerdere afspraak, dus waarom nu, in de zevende maand? Wat moeten we ons herinneren over “YHVH’s Stem”, die in de oren van onze voorouders klonk als een sjofar, terwijl er in werkelijkheid geen stem was?
Waarom worden wij, generatie na generatie, op de eerste van de zevende maand teruggebracht naar de Sinaï om Zijn stem te gedenken met het blazen op de sjofar? Op de berg Sinaï materialiseerde de stem van YHWH zich in onze wereld als de “Tien Woorden” of “Tien Geboden”.
Dus, bij wijze van spreken, ontmoet het verleden het heden op een unieke manier op deze dag, een dag die de Tien Dagen inluidt. van ontzag of Teshuva. De profeet Maleachi verklaarde aan geheel Israël dat zij vóór de grote en verschrikkelijke dag van YHVH het volgende moesten doen: “Gedenk de Wet (Thora) van Mozes, Mijn dienaar, die Ik hem op de Horeb voor heel Israël opdroeg, met de inzettingen en verordeningen” (cursivering Maleachi 4:4 toegevoegd). Maleachi waarschuwt eenvoudigweg het volk van YHVH om de “Stem” te gedenken vóór de grote dag van YHVH’s rechtvaardige oordelen. Is dit niet waar de Tien Dagen van Ontzag over gaan? Dit is de reden waarom er dit seizoen zoveel onderzoek naar de ziel en bekering plaatsvindt. Het is een ontnuchterende tijd.
Maar is het een tijd om bang te zijn of een tijd om ontzag te hebben? Onze voorvaderen op de Sinaï deinsden terug naarmate de Stem dichterbij kwam (en daarom werd hij steeds luider), en riep tot Mozes dat hij voor hen moest luisteren, anders zouden ze sterven.
Herinnert u zich de tijd nog toen de ‘Stem’ riep vanuit de diepe nis van uw voorouderlijke wezen om naar de rechtszaal van de hemel te komen en terecht te staan voor de Rechter van het Universum? Weet u nog hoe lang u uw trots en eigengerechtigheid verdedigde, terwijl de Wet zijn werk deed door u op de waarheid van uw zondige toestand te wijzen? HaSatan was er ook, als aanklager, en beschuldigde u van datgene waarin hij uitblinkt, dat wil zeggen van uw “leugen”. Herinner je je het moment nog dat je uiteindelijk brak, de waarheid toegaf en je onderwierp? Herinnert u zich hoe de rechtszaal plotseling de stilste plek in de hemel en op aarde werd, terwijl deze wachtte tot u, de beklaagde, deze twee beangstigende woorden zei: ‘Ik ben schuldig!’? Je hart was gebroken en je stond in je schaamte, je had niets meer te zeggen ter verdediging, behalve de bekentenis: “Ik ben schuldig”. De aanklager had ook niets meer te zeggen, alleen: “Ik laat mijn zaak rusten”, en sloot zijn dossiers, in afwachting van de beslissing van de rechter over het naderende doodvonnis.
Maar wat er daarna gebeurde verraste iedereen en liet hen met ontzag achter. De Rechter stond op om op de voorzittershamer te slaan, maar in plaats daarvan trok Hij Zijn gerechtelijk kleed uit en kwam naar jou toe, waarbij Hij Zijn met bloed besmeurde, gebroken lichaam onthulde dat aan het kruis was genageld, en jou in warme, liefdevolle armen nam, en met diep mededogen. Hij fluisterde: ‘Ik hou van je. Het is je vergeven. Kom nu met mij mee uit deze koude gerechtelijke rechtszaal, naar de plek die ik voor je heb voorbereid.’
Aanbevolen leesmateriaal, Romeinen hoofdstukken 3 en 5.
https://etzbneyosef.blogspot.com/2023/09/yom-zichron-teruah.html
Op reis 