We hebben vaak de neiging om onze verlossing in Pesach te zien, toen we op individuele basis werden bevrijd van de slavernij van zonde en dood.
Maar is dat wat YHVH bedoelde toen Hij tegen Mozes zei: “Ga naar Farao en vertel hem … laat MIJN volk gaan”?
Het is duidelijk dat YHVH niet alleen willekeurige individuen in gedachten had, maar een hele natie van Zijn geroepen en gekozen zonen van Jacob. YHVH zette dit zaad van Abraham specifiek op een historische reis naar een toekomst die Hem zal verheerlijken, tot het punt dat niet alleen Israël zal weten dat Hij Elohim is, maar alle naties van deze wereld.
Een van de belangrijkste aspecten van het feest van Pesach is dus ‘identiteit’.
Voorafgaand aan die ‘eerste Pesach’ openbaarde Elohim Zichzelf als “YHVH Elohim”, en daarna werd Israël geopenbaard als “Zijn volk”.
Het was ook de tijd dat YHVH Zichzelf voor het eerst introduceerde aan de tot slaaf gemaakte natie: “Zeg daarom tegen de kinderen van Israël:‘ Ik ben YHVH; Ik zal je bevrijden van onder de lasten van de Egyptenaren, ik zal je redden uit hun slavernij, en ik zal je verlossen met een uitgestrekte arm en met grote oordelen ” (Exodus 6: 7). Deze boodschap die Elohim via Mozes stuurde, was volkomen vreemd voor die Hebreeuwse slaven en afgodenaanbidders (ref. Jozua 24:14; Ezeliel 20: 8). Farao was niet de enige die zich niet kon verhouden tot de naam “YHVH”, deze blindheid gold ook voor “Mijn volk”.
Dus zonder dat dit seizoen wordt gekenmerkt door het herstel en de her-identificatie van “Zijn volk”, zoals het toen was, is er geen waarachtig getuigenis dat Hij de grote “Ik Ben” van Israël is. In Ezechiël 37 wordt het hele huis van Israël afgebeeld in een toestand die niet veel lijkt op de slavernij van hun voorouders in Egypte. De levenloze beenderen waaraan de profeet werd getoond, hadden goddelijke tussenkomst nodig, en zo kwam het via de “vier winden”.
“Zo zegt Adonai YHVH:‘ Kom uit de vier winden, o adem, en adem over deze verslagenen, opdat zij mogen leven ’” (Ezechiël 37: 9: Marcus 13:27). In dit visioen wordt gezien dat het hele huis van Israël het uitschreeuwt, gezien hun hopeloze en hulpeloze toestand: “Onze botten zijn droog, onze hoop is verloren en wijzelf zijn afgesneden!” (ver. 11). Een andere beschrijving van “Mijn volk” is te vinden in Ezechiël 34. Deze keer als Zijn schapen – ziek, ziek, gebroken, gebonden en verloren (vooral wat betreft hun identiteit), zoals de valse herders en leiders hebben gedomineerd en hen tot onderwerping hebben gedwongen ( zie vers 4).
Snel vooruit naar vandaag, de meerderheid van de Israëlieten bevindt zich nog steeds in de hierboven beschreven omstandigheden, maar in tegenstelling tot hun voorgangers in Egypte, die op zijn minst “zuchtten vanwege de slavernij” (Exodus 2:23), zijn de meeste van onze tijdgenoten zich niet bewust van hun hachelijke situatie.
Toch staat de belofte nog steeds; “Adoni YHVH [zegt]: ‘Zie, o Mijn volk, Ik zal uw graven openen en ervoor zorgen dat u uit uw graf komt … Dan zult u weten dat Ik YHVH ben, wanneer Ik uw graven heb geopend, o Mijn volk, en bracht u uit uw graven ‘”(Ezechiël 37: 12-13). Nog een verschil dat onze tijd kenmerkt, is dat er een overblijfsel uit die graven is opgegroeid. Wanneer en hoe is dat gebeurd? Paulus wijst op de heerlijke dag waarop de hemelse Vader de Verlosser-Herder van Israël uit zijn graf opwekte. Aangezien wij met Hem verenigd waren aan de executiepaal, gestorven waren (ref. 2 Korintiërs 5: 14-15) en met Hem begraven waren, zijn wij ook “… met Hem opgewekt door geloof in de werking van Elohim, die Hem opwekte uit de dood ”(Kolossenzen 2:12).
Deze opstanding uit het graf is een getuigenis van de hierboven geciteerde Ezechiël-verzen en is tegelijkertijd ook wat onze identiteit als “Zijn volk Israël” herstelde.
Wat meer is, toen we met de Messias waren grootgebracht, kregen we eeuwig leven (zie Romeinen 6:23)! In navolging van Jesaja’s profetie van een verbond met de verlosten van Israël (59: 20-21), profeteert Ezechiël: “Ik zal Mijn Geest in u leggen, en u zult leven, en Ik zal u in uw eigen land plaatsen. Dan zul je weten dat Ik, YHVH, het gesproken heb en uitgevoerd ‘, zegt YHVH ”(Ezechiël 37:14). Zodra de “Geest / adem” van het leven het lichaam / de natie doet herleven, beginnen er verbazingwekkende dingen te gebeuren – we leven niet alleen, maar we staan ook op onze voeten als een “buitengewoon groot leger” (Ezechiël 37:10). Daarom, niet anders dan de identiteit van onze voorouders van weleer, is onze identiteit en de identiteit van onze Elohim op een ingewikkelde manier met elkaar verweven door het hele wandtapijt van de geschiedenis heen, vooral herdacht in de tijd van Pesach. Dus terwijl we de Seder van dit jaar vieren, en die beroemde woorden horen “laat mijn volk gaan”, laten we dan vasthouden aan het visioen dat voor ons wordt geworpen, terwijl we de toekomst inlopen in navolging van onze Verlosser en Koning.
Van vreemdeling Israeliet worden:
Mensen van de Weg 
Eén gedachte over “Identiteit onthuld in Pesach”