In Openbaring 19:10 krijgt de apostel Johannes de volgende woorden te horen, uitgesproken door een “ongedefinieerde” entiteit:
“Openbaring 19:10 En ik viel neder voor zijn voeten, om hem te aanbidden, en hij zeide tot mij: Zie, dat gij dat niet doet; ik ben uw mededienstknecht, en uwer broederen, die de getuigenis van Yeshua hebben; aanbid Elohim. Want de getuigenis van Yeshua is de geest der profetie. ”.
Een van de eerste uitspraken in dit boek van openbaring in de eindtijd is: “het Woord van Elohim en het getuigenis van Yeshua” (1: 2). Als er één ding is dat de woede van de draak aanwakkert, zijn het degenen “die vasthouden aan dit getuigenis van Yeshua” (ref. 12:17).
Maar wat is dit “getuigenis van Yeshua?
Hierover zou ongetwijfeld een boek kunnen worden geschreven, als het nog niet is geschreven. Ja, Yeshua is de “Geest / Woord van Elohim”, en dus werden alle profetieën door Mozes en alle profeten van weleer aan hen gegeven door Degene die “de Geest van profetie” is. Kort voor Zijn kruisiging onthulde Yeshua aan Zijn discipelen wat er op het punt stond plaats te vinden, zeggende: “Niettemin vertel ik jullie de waarheid; Het is raadzaam voor u dat ik wegga: want als ik niet wegga, zal de Trooster niet naar u toe komen; maar als ik vertrek, zal ik hem naar u zenden. ”…“ “Maar wanneer Hij, de Geest der waarheid, is gekomen, zal Hij u in alle waarheid leiden; want Hij zal niet op eigen gezag spreken, maar wat Hij hoort, zal Hij spreken; en Hij zal je dingen vertellen die komen gaan. (Johannes 16:13, 7).
Wat waren die “toekomstige dingen”?
Wat bedoelde Yeshua daarmee? Verwees Hij naar wat er is gesproken door de profeten van weleer, profetieën die nog moesten worden vervuld?
De noodzaak voor de vervulling van deze woorden is de reden waarom Yeshua nog steeds in hemelse gewesten zit, en alleen zal terugkeren wanneer Hij de wil van zijn Vader heeft vervuld door Zichzelf te openbaren in de vervulling van al die profetieën (zie Handelingen 3: 19- 21). “Toen zei ik: Zie, ik kom (in de boekrol staat over mij geschreven) om uw wil te doen, o Elohim” (Hebreeën 10: 7; Psalm 40: 7).
Een belangrijk aspect van de wil van de Vader, voor het zenden van Zijn Zoon Yeshua, was de verlossing en het herstel van het Koninkrijk naar Israël en opdat Yeshua uiteindelijk op de troon van David zou zitten (zie Lucas 1: 32-33). Door te zeggen: “Ik kwam niet dan naar de verloren schapen van het Huis van Israël” (Matheus 15:24), Yeshua onderstreepte Zijn komst naar de familie van Jacob als een bloedverwant verlosser. De Hebreeuwse betekenis van “verlosser” – go’el – impliceert altijd een familielid.
Dus als we erkennen dat Yeshua onze verlosser is, zouden we de waarheid moeten accepteren dat we altijd tot dezelfde familie zijn geweest en altijd geweest zijn.
Yeshua, die “de Geest der profetie” is, kan Zichzelf niet verloochenen. Daarom is elk woord, of het nu in verbonden, beloften of profetieën is, de realiteit van zijn getuigenis. Dit is waar die dienstknechten/slaven van YHVH, wiens aanwezigheid werd geïmpliceerd in de hierboven geciteerde Openbaring 19:10, zich vastklampten, aangezien zij, vooral Johannes, de toekomstige vervulling zagen en het vastlegden in het laatste manuscript van “Openbaring”.
‘Daarom zullen de verlosten des Heren terugkeren en zingend tot Sion komen, een eeuwige vreugde zal op hun hoofd zijn …’ (Jesaja 51:11).
Enige tijd na Yeshua’s opstanding, in een van Zijn verschijningen voor de discipelen, zei Hij tegen hen: “Dit zijn de woorden die ik tot jullie sprak toen ik nog bij jullie was, dat alle dingen vervuld moesten worden die in de Torah van Mozes en de profeten en de psalmen aangaande mij ‘”(Lucas 24:44). Als dit waar is over Zijn dood, begrafenis en opstanding, hoeveel te meer dan de rest van alles wat geschreven is in de “Torah van Mozes en de Profeten en de Psalmen aangaande Mij”!
Mensen van de Weg 