Bij ont-moeten heeft ieder iets

We realiseren op grond van verscheidene reacties dat we anders zijn in opstelling,dan doorsnee andere plaatsen van ontmoeten.

Dat kan voor sommigen kaal aanvoelen en bij anderen een verademing.

Ont-moeten is anders. Om de verwachting van hoe het normaliter gaat te doorbreken, is het nodig om het geijkte patroon los te laten. Niet in een kramp, maar natuurlijkerwijs.

We zien iedere keer weer dat zeker kinderen en opgroeiende jeugd dit ont-moeten aanspreekt. Niet alleen omdat het anders gaat, maar omdat voor hen op een andere manier dan zij gewend zijn, zij zich gewaardeerd gaan weten.

Wanneer belangstellenden vragen wanneer er dienst is, geven wij aan dat we die vorm niet hebben. Wanneer men vraagt van wanneer tot wanneer, hebben we daar ook geen duidelijk antwoord op. Shabbat is immers van zonsonder- tot zonsondergang? Praktisch gezien is s’middags na een morgen van rustig relaxen aan te bevelen, maar er is geen avondklok. Heel belangrijk is het dat het moment van samen delen niet gebonden is aan lengte van tijd en spel mag niet ontbreken. Daarom lijkt het meer op een reünie, dan op iets anders. Op de bergen van Efraïm in Israel kwam de inspiratie om daar iets mee te doen en eerst in 2016 na de follow up conferentie in Memmingen kwam de gedachte een familie te vormen in praktisch opzicht. We hebben diverse Picknicks in het land gehad en al is het er dit jaar nog niet van gekomen, ont-moeten ging verder.

Vooraf gaand aan de datum werd er door iemand een onderwerp aangedragen over hoe we vorm kunnen geven aan levend geloof, met dien verstande dat het woord “levend” toegevoegd moest worden in verband met andere vormen van geloof uit andere bronnen. We namen tekstverwijzingen vooraf door om aan de hand daarvan van gedachten te wisselen.