Sukkot, Zoar,Zichron en…

Recentelijk keerden we terug van een bijzondere trip naar Israel, waarbij we persoonlijke ontmoetingen af konden wisselen met een binnenlandse reis aldaar  langs een paar prachtige natuurgebieden.

Nadat we eerst in Nederland bij vrienden de erev van de eerste Sukkot-shabbat in hun sukka doorbrachten samen met enkele anderen, wat bijzonder gezellig en een zegen was,bereidden we ons rustig op de reis voor.

Op de derde dag van Sukkot vroeg in de morgen vlogen we richting Tel Aviv, alwaar we net na lunchtijd arriveerden. Met de trein, wat de eerste keer was, reden we snel naar Jerusalem.

In de trein had ik direct al contact met een oudere Israelische dame, die me toevertrouwde dat haar broer een boek geschreven had nav een levensgebeurtenis. Zij gaf mij zowel de titel alswel het adres van haar broer en zei me dat ik contact met hem nemen moest.

s’Avonds meende ik in het hostel een bekend gezicht te ontwaren in de lounge en stapte erop af. Het bleek Anisa, die ik in 2015 tijdens het eerste Congres BYN ontmoet had. Elke keer weer bijzonder te bemerken dat tijd en afstand niets met hartsgesteldheid te maken heeft.

Donderdag ben ik ,nadat man en zoon elders een afspraak hadden, naar YadVashem gegaan om een file van een familie in te zien. Helaas was de contactpersoon op die dag niet aanwezig, haar collega wel. Niettemin erg dankbaar dat het dokument ter inzage ligt als nagedachtenis aan deze specifieke familie.  In de zoektocht naar info vond ik verschillende mensen die allen wat konden meedelen over deze ene familie en dat verbindt dan ook weer.

Vrijdag was het voorbereiding op shabbat, maar ook vooruit kunnen plannen daar we de maandag, welke een feestshabbat was, daarop Jeruzalem weer zouden verlaten om elders te overnachten. Wanneer alles geboekt en betaald is en de tank vol, is dat een zorg minder. Op zondag zouden we een gehuurde auto halen. Maar eerst zijn we op erev shabbat in de sukka op het dak van het hostel de shabbat ingegaan met een aldaar wonende vriend.

Op de dag zelf zijn we naar het Independence park gewandeld om diverse mensen uit de vier windstreken te ontmoeten en er van gedachten te wisselen. En opnieuw bijzondere gesprekken met bijzondere mensen. Mij blijft de spontaan vriendelijke jonge vrouw bij, die samen met haar man probeert een traditioneel gezin te zijn in Israel en thuisonderwijs geeft en genoeg heeft om te leven.

De dag dat we de auto ophaalden in Tel Aviv met het openbaar vervoer, reed de trein niet op Tel Aviv en konden we voor niets met de bus. Op de terugweg gingen we langs het ouderenhuis alwaar onze zoon vrijwilligerswerk gedaan had via HIP. We werden allerhartelijkst ontvangen en hebben ook met een paar ouderen gesproken. Er wordt daar dankbaar werk verricht!Zie poster hieronder. Zondagavond was het erev Shemini Atzeret en hebben wij na het eten een Israelische familie opgezocht nabij de oude stad.

Maandagmorgen vertrokken we richting Neve Zohar, alwaar we vooraf een kamer geboekt hadden. We wilden graag deze omgeving es met eigen ogen zien. Bovendien was het dertien jaar geleden dat we bij de Dode Zee op een hoger gelegen lokatie bezocht hadden.

De omgeving was adembenemend mooi. We vonden een plaats, geen camping, langs het water alwaar israeliërs bivakkeerden met campers en caravans. Aangezien we zelf ook van die manier houden, sprak ons dat meteen aan. Er was fris drinkwater en ook een mogelijkheid om je af te spoelen. Nu, wat let ons dan hé? Na het inchecken en wat gegeten te hebben zijn we richting Masada gereden om te kijken of we iets konden vinden van resten of bewijzen dat er een grote ramp had plaats gevonden. we hadden gelezen dat niet alleen Sodom en Gomorrah met vuur en zwavel verbrand waren maar veel meer steden in die omgeving. De info in Nederland was wat vaag, maar op de plaats zelf hebben we wel degelijk gezien dat het een groot gebied besloeg. sAvonds in het appartement ontmoetten we een Israeliër die vanwege een buitenlandse munt vroeg waar we vandaan kwamen en op het antwoord reageerde hij spontaan dat zijn grootvader uit het noorden van het land kwam.

 

Een enthousiaste samenspraak was het gevolg.

Het was een prachtige rit de volgende morgen die vanaf Neve Zohar, overigens een lokatie die door YHVH gespaard bleef voor Lot, getuige Genesis 13 en verder, richting Dimona ging met bestemming Beer Sjeva. Onderweg verschillende keren gestopt en de omgeving ervaren. Het vooraf geboekte appartement in Beer Sjeva was ronduit gezellig, een aanrader voor passanten. 

De volgende dag reden we richting Zichron Yaacov en opnieuw was het appartement gezellig. Na wat opgefrist te zijn, gingen we de omgeving bekijken, de plaats doorgewandeld, ergens heerlijke falafel gegeten. We waren bekend met  HttL en SttL en de volgende dag konden we ons voegen bij een hebreeuws sprekende groep, zodat we de introductie over de kibboets mee konden maken. Alhoewel we er weinig van verstonden, konden we best opmaken uit de presentatie waarover het ging. In het bijbehorende winkeltje kochten we wat voor thuis en voor onderweg. Nadien hadden we opnieuw erg leuke ontmoetingen met bewoners van de kibboets. We bezochten een vriendin die we op een van de Congressen hadden ontmoet.

 

We sloten onze reis met een bezoek aan alweer oudere vrienden, die in deze streek wonen, alwaar we kort verblijven konden, maar het voelde wel direct “onder ons”.

Vrijdagmorgen kwamen we ongehinderd op het vliegveld Ben Goerion aan. We hadden een ongestoorde thuisreis.

We hebben gezien en ervaren dat we wat mochten brengen en wat mee mochten nemen.

Beseffende dat in dit verslag de specifieke inhoud van gesprekken niet vermeld wordt, meen ik toch te kunnen vermelden dat het alles met verbinden, vernieuwen en verdiepen te maken heeft.Iets wat we vooraf vaak niet zo beseffen.

Dankbaar dat Abba ons bewaard heeft en dankbaar dat alhoewel we verstrooid zijn en een ieder zijn of haar roeping op de standplaats heeft, wij tenminste toch de mogelijkheid hebben elkaar te ontmoeten om dat w elkaar leerden kennen.

Dat is een groot goed, alle eer aan Hem Die is, was en komen zal!