De noodzaak om tot identiteit te komen, is dat de focus op de natie komt te liggen in plaats van op onszelf. Onderstaande woorden afkomstig van Hanoch Young en met toestemming van hem, overgenomen van harte aanbevolen om te lezen.
Van Hanoch Young, inmiddels in ons land al wel wat bekend van Unitd2Restore, ontving ik een boodschap die mij raakt omdat het alles te maken heeft met onze roeping als Notzrim. Deze roeping heeft in belangrijke mate te maken met daadkracht, erin gaan staan, ernaar gaan handelen en anderen uitleggen, dat het zicht verandert van ik-gerichtheid naar het bewogenheid voor de nog niet volledig herstelde situatie betreffende Efraim en Juda. Ik heb hem gevraagd of ik zijn woorden mocht vertalen en delen met jullie en dat mocht. Laten we onderzoeken of we in onze voorbereidingen op onszelf gericht zijn of op anderen.
“Yom Kippur nadert, en mensen zijn volledig gefocust op HUN persoonlijk berouw; dat ZIJ het afgelopen jaar voor hun tekortkomingen vergeven zouden moeten worden. Persoonlijk word ik verteerd door twee elementen – dit is de 45ste verjaardag van de Jom Kipoeroorlog van 1973, toen we door Syrië en Egypte werden aangevallen. Als het niet door HaShem’s wonder was en de ongelooflijke moed en opoffering van onze mannen van de IDF – weten we niet hoe het had kunnen eindigen.
Mijn hart gaat uit naar die families die hun zonen, broers, vaders en vrienden verloren. Voor de grootte van onze bevolking op dat moment (3,5 miljoen), de bijna 2.800 die werden gedood (met 4 keer dat getal zwaar gewond), zou dit het equivalent zijn geweest van het Amerikaanse leger dat 250.000 man verloor (gebaseerd op de Amerikaanse bevolking van 1973); in een periode van 3 weken … r was geen familie hier in Israël die niet werd beïnvloed door de oorlog en zijn slachtoffers.
Mensen zijn gefocust op persoonlijke Tshuva (terugkeer, of ‘bekering’) terwijl we gefocust moeten zijn op een NATIONALE T’shuva, om te onderzoeken hoe we ons als een NATIE moeten gedragen – en wat onze prioriteiten voor dit jaar moeten zijn. Waar zien we onszelf (ALS EEN NATIE)? Wat willen we bereiken?
Mensen zijn ook gericht op vergeven; Oké, ik kan het begrijpen … Dus waar zal ik om vergeving smeken? Dat ik niet genoeg doe voor Israël – niet zo veel verdedigen ons geliefde uitverkoren land als ik had moeten doen; voor het niet genoeg doen om te helpen bij de wederopbouw van de tempel; om niet genoeg te doen om de steun voor Israël te vergroten in de ‘wereld’ waar mensen zo weinig weten dat het over mijn geliefde land gaat . En ik heb niet genoeg gedaan om de terugkeer van ALLE ‘stammen’ van Israël te bewerkstelligen; om hen thuis te brengen …. De profeten schreeuwen over de hereniging van Juda en Efraïm, en ik heb niet genoeg gedaan om het te laten gebeuren ….
Ik ben niet alleen op zoek naar ‘vergeving’ voor die tekortkomingen – Mag ik de kans krijgen om die fouten recht te zetten, om te laten zien dat ik voor hen kan verzoenen door 5779 een jaar van focus, herstel en prestatie te maken? Geen excuses, geen morgen … verlossing, NU.
We sturen jullie allemaal liefde en knuffels op deze dag van verantwoording, vanuit het uitverkoren land”
Aldus Hanoch Young, die tientallen jaren gelden het visioen kreeg dat Efraïm/Yosef onder ons leven. Is dat niet wonderlijk?
Op reis 